Το περιοδικό Antifascripta φαίνεται ότι παρακολουθεί την πορεία μου όπως φαίνεται σε άρθρο του με τίτλο ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ[1], στο τεύχος 57, που βρίθει από ανακρίβειες.
Αποφάσισα να γράψω για αυτό μετά από την επίθεση στο βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων με σφυριά[2],[3], η δεύτερη που γίνεται μετά το κάψιμό του από τον ίδιο πολιτικό χώρο το 2010, και το συστηματικό κατέβασμα αφισών του Άρδην σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη καθώς και το σαμποτάρισμα εκδήλωσης του Άρδην στα Γιάννενα[4].
Το περιοδικό Antifascripta, εκτός από την κινητοποίηση για αντιφασιστική δράση, εστιάζει στην καταγγελία κάθε πατριωτικής κίνησης και δρα αντικειμενικά ως εσωτερική φάλαγγα της Τουρκίας. (βλ. χαρακτηριστικά άρθρα, όπως στο τεύχος 55[5]). Το περιοδικό μοιάζει να είναι ο ιδεολογικός πυρήνας που επηρεάζει διάφορες ομάδες (βλ. την αφίσα με τα ίδια ακριβώς συνθήματα για περικύκλωση του τουρκικού κράτους από την Ελλάδα![6]).
Το άρθρο αναφέρει τα εξής που με αφορούν:
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία κρύβει μια λιγότερο γνωστή ιστορία. Ιδρύθηκε το 1982 από φοιτητές του «Ρήγα Φεραίου» που κάποιοι ήταν φίλα προσκείμενοι στην «Ρήξη» (που εξελίχθηκε σε προπύργιο του αριστεροπατριωτισμού) και κάποιοι ήταν στελέχη της προαναφερθείσας μπουκτσινικής Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον με την Ορνιθολογική είναι ότι στα ΔΣ της θητεύουν οι σύμβουλοι του υπουργείου Περιβάλλοντος.
Φαίνεται λοιπόν ότι η ιδεολογική αστυνομία του «κινήματος» φακελώνει. Είναι εντυπωσιακό ότι κάνει αναφορά σε «φίλα προσκείμενους στην Ρήξη» ενώ μόνο εγώ ανταποκρίνομαι σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, αν και πολλοί συμμερίζονται την βασική αρχή ότι η διατήρηση της φύσης συνάδει με την διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας, χωρίς όμως αυτό να δίνει το στίγμα της οργάνωσης. Ίσως το ότι ήμουν πρόεδρος ή αντιπρόεδρος της Ορνιθολογικής για 10 χρόνια και παραμένω συνεχώς ενεργός, τους κάνει ίσως να θεωρούν ότι είναι ένας χώρος που επηρεάζεται από το Άρδην. Δείχνει πόσο λίγο ξέρουν τον χώρο και πως κρίνουν, έχοντας ίσως ως παράδειγμα τις, αδρά επιχορηγούμενες ΜΚΟ από Ε.Ε και το ίδρυμα του Soros, ελληνικές και ξένες ΜΚΟ για τους μετανάστες με τις οποίες έχουν άμεση επικοινωνία.
Για την Ορνιθολογική
Κατ’ αρχάς τη Ορνιθολογική, που έχει καταγραφεί ως μια από τις πιο δυναμικές περιβαλλοντικές και επιστημονικές οργανώσεις δεν έχει καμία αναφορά και εξάρτηση από κανέναν πολιτικό χώρο. Δημιουργήθηκε το 1982 αλλά από μέλη της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, της παλιότερης περιβαλλοντικής οργάνωσης στην Ελλάδα, από μέλη που είχαν συστήσει μια ορνιθολογική ομάδα. Πολύ μακρυά δηλαδή από αυτά που αναφέρει το άρθρο του Antifascripta.
Κράτησε πάντα ψηλά την επιστημονική τεκμηρίωση και συνέβαλε στην διατήρηση ειδών και στην προστασία των Σημαντικών Περιοχών για τα Πουλιά. Καθώς ήταν δραστήρια οργάνωση, προσέκλισε μέλη από δυναμικά στρώματα των νέων φοιτητών την δεκαετία του ’80, από κάθε όμως χώρο, με συνεκτικό στοιχείο το ενδιαφέρον για τα άγρια πουλιά και την κινητοποίηση για την προστασία τους, αφού τα πουλιά είναι δείκτης της κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος για την προστασία τελικά των χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών στην χώρα.
Το ενδιαφέρον που ενώνει τα μέλη είναι πηγαίο και υπάρχει μια αναγνώριση του προσώπου του άλλου, ανεξάρτητα φύλου, φιλοσοφικής, θρησκευτικής και πολιτικής τοποθέτησης. Αυτό είναι μια κατάκτηση και διαφυλάσσεται καθώς υπάρχει, στο περιβάλλον, ο κίνδυνος μη αντιστρεπτών καταστροφών και συνεπώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι καταστροφές εδώ και τώρα και παντί τρόπω. Για να το κατανοήσεις όμως αυτό θα πρέπει να έχεις την ευαισθησία να το αισθανθείς και να δράσεις. Το πραγματικό αποτέλεσμα για την διατήρηση της φύσης είναι η πυξίδα για την δράση και όχι η ιδεολογική καθαρότητα ή η προσπάθεια να βάλεις τον άλλον στο μαντρί ενός «κινήματος».
Στην Ορνιθολογική υπάρχουν άνθρωποι σε όλους τους πολιτικούς χώρους, από τους συντηρητικούς και νεοφιλελεύθερους έως τους αναρχικούς. Η συνεργασία είναι επί του συγκεκριμένου χωρίς να υπάρχουν αποκλεισμοί. Ποτέ δεν εμπλέκουμε την πολιτική στάση και δράση του καθενός με την δράση της Ορνιθολογικής.
Για τις ΜΚΟ
Για το ζήτημα της δράσης των ΜΚΟ υπάρχουν πολλές διαφορετικές επόψεις. Και η δράση κρίνεται από την εσωτερική δημοκρατία και το πόσο ανεξάρτητη από δεσμεύσεις είναι κάθε οργάνωση. Είναι εντελώς διαφορετική μια ΜΚΟ που λειτουργεί ως λόμπι συμφερόντων και εντελώς διαφορετική η δράση των ανοικτών οργανώσεων.
Μια υστερία υπάρχει τον τελευταίο καιρό εναντίον των ΜΚΟ, αλλά δεν είναι ίδιες. Το αποδεικνύει η άρνηση των Γιατρών χωρίς Σύνορα να πάρουν χρήματα από τις ΗΠΑ για την Ειδομένη το 2016. Οι ΓΧΣ απάντησαν ότι δεν παίρνουν χρήματα γιατί οι Αμερικάνοι δημιούργησαν το πρόβλημα πρωτοστατώντας στην διάλυση της Συρίας.
Και όντως υπάρχει πρόβλημα με ΜΚΟ που λειτουργούν ως πράκτορες ή χρηματοδοτούνται από περίεργα ιδρύματα (Σόρος, Σαουδική Αραβία, Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Ανάπτυξης κλπ) ή λειτουργούν απλά ως φραντσάιζ διεθνών οργανώσεων.
Υπάρχει και η έλλειψη δημοκρατικότητας σε πολλές από αυτές. Δεν παρέχουν π.χ. δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεστε σε όλα τα μέλη όπως συμβαίνει σε πολλές οργανώσεις που έχουν την δομή Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας και δεν εγγράφουν άλλα μέλη πέραν των ιδρυτικών. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως υποστηριχτές ή δωρητές.
Υπάρχουν όμως πολλές οργανώσεις που έχουν και δημοκρατικότητα και δράση διαφανή. Υφίστανται όμως μια κριτική από κύκλους των αντίθετων συμφερόντων. πχ η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία (νομικά λειτουργούσα ως σωματείο με απόλυτα δημοκρατική δομή) υφίσταται έναν μόνιμο πόλεμο από κυνηγετικούς κύκλους. Και ιδού η αντιστροφή: Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία, που παρακρατά χρήματα για την κυνηγετική άδεια που βγάζουν οι έλληνες πολίτες και με αυτό πληρώνει την δικιά της θηροφυλακή, υποκαθιστώντας το κράτος, διαμαρτύρεται εναντίον των περιβαλλοντικών ΜΚΟ που ελέγχουν τις πράξεις της.
Μια άλλη περίπτωση είναι τα κόμματα και οι πολιτικές κινήσεις που βλέπουν μονοδιάστατα τα πράγματα και καταγγέλλουν ότι δεν μπορούν να ελέγξουν. Σ΄ αυτό πρωτοστατούν το ΚΚΕ, οι ακροδεξιοί και ορισμένοι αναρχικοί. Καθώς θεωρούν ότι μόνο η κεντρική πολιτική σκηνή είναι το σημαντικό, κάθε κοινωνική δράση που δεν ελέγχεται καταγγέλλεται ως επιμέρους και ύποπτη. Κατ΄ αυτούς μόνο το κράτος και η πολιτική δράση είναι το σημαντικό.
Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί στους αφορισμούς περί ΜΚΟ και ας αφήσουμε τις γενικόλογες συνομωσιολογίες. Ειδικά όσοι δεν δραστηριοποιούνται πουθενά ας μην τα τσουβαλιάζουν όλα και ας μην γίνονται τόσο εύκολα τιμητές των πάντων. Το «ελεύθερα συνεταιρίζεσθαι» κρίνεται από τους σκοπούς και τον τρόπο δράσης.
Για τον ολοκληρωτισμό μερικών αναρχικών ομάδων
Οι αυτοαποκαλούμενοι αυτόνομοι Antifa και πολλοί άλλοι παραβλέπουν τα παραπάνω. Όμως μια «αναρχική» ή λενινιστική λογική, που θέλει να υποτάξει κάθε δράση των ανθρώπων σε πολιτικά σχήματα και μόνο, οδηγεί σε ολοκληρωτισμό[7].
Καθώς στα μυαλά τους υπάρχει μόνο το πολιτικό περνάνε εύκολα στην καταγγελία, στην λασπολογία και τέλος στην επίθεση. Η βασική επιδίωξή τους είναι ο εμφυλιοπολεμικός διαχωρισμός της κοινωνίας. Εκτός από την διάλυση και υποταγή των κοινωνικών κινήσεων στο πολιτικό, επιδιώκουν την εξαφάνιση των χώρων που δεν μπαίνουν στο σχήμα αριστερά – δεξιά, φασίστες – αντιφα κλπ.
Ο χώρος των αναρχικών, όπως και της αριστεράς, έχει πέσει στην λούμπα του δικαιωματισμού όπως εύστοχα επισημαίνουν τελευταία διανοούμενοι που προέρχονται και από τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο[8] και στην άσκηση βίας χωρίς σκέψη, λόγω της «θεωρητικής του αδυναμίας για επεξεργασία νέων ιδεών, αδυναμία η οποία ούτως ή άλλως επισκιάζει εν πολλοίς τη δράση του»[9]. Έχουν πάρει έναν δρόμο που τους οδηγεί σε έναν αντιεξουσιαστικά μασκαρεμένο νεοφιλελευθερισμό που έρχεται να συναντήσει, με την επίθεση στο βιβλιοπωλείο, την πρακτική των Ναζί που έκαιγαν βιβλία.
Όπως επισημαίνει η ανακοίνωση του Άρδην: «ο στόχος αυτών των λυσσαλέων επιθέσεων είναι προφανής. Να εμποδιστεί οποιαδήποτε δημοκρατική πατριωτική και αντιιμπεριαλιστική φωνή, για να επιβιώνουν μόνο οι άσπονδοι φίλοι-εχθροί τους οι χρυσαυγίτες ώστε να μπορούν να παίζουν το γνωστό δίδυμο που τόσο βολεύει , τόσο αυτούς όσο και τους χρυσαυγίτες».
Δημήτρης Γ. Μπούσμπουρας
Σημειώσεις:
[1] http://antifascripta.net/LinkClick.aspx?fileticket=f93UiSPy%2B8E%3D&tabid=271
[2] Από τις Πρακτόρισσες 315, στις 31/5/2008 https://athens.indymedia.org/post/1588421/
[3] Η ανακοίνωση του Άρδην για το γεγονός http://ardin-rixi.gr/archives/208428
[4] από την Ένωση Παλαιών Πολεμιστών – τομέας Αφιόν Καραχισάρ, στις 25/4/2008 https://athens.indymedia.org/post/1587308/
[5] Άρθρο με τίτλο «Τι Προκαλεί την «Τουρκική Προκλητικότητα»; Σχέδια και φαντασιώσεις του ελληνικού κράτους για την Ανατολική Μεσόγειο . αιώναhttp://www.antifascripta.net/LinkClick.aspx?fileticket=txL1cGq5t1o%3d&tabid=255 Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο: «…το ελληνικό κράτος δεν θα σταματήσει την προσπάθεια περικύκλωσης του τουρκικού. Από τη μια γιατί βρίσκεται σε βαθιά κρίση· αναζητεί να συμμετάσχει σε πολεμικές διαδικασίες και διεκδικήσεις καθώς αναζητά τη θέση του στον κόσμο που αναδύεται από τη διάλυση της Μέσης Ανατολής. Από την άλλη γιατί ο «προαιώνιος εχθρός», όντως αντιμετωπίζει προβλήματα, και το ελληνικό κράτος είναι ο κατεξοχήν ειδικός στον εντοπισμό των «τουρκικών προβλημάτων». Το ελληνικό κράτος έχει δει την Τουρκία να «στριμώχνεται» πολλές φορές κατά τη διάρκεια του εικοστού»
[6] Αφίσα με τίτλο: «Τι Προκαλεί την «Τουρκική Προκλητικότητα». https://autonomeantifa77.wordpress.com/%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82/%CE%B1%CF%86%CE%AF%CF%83%CE%B5%CF%82-3/#jp-carousel-2576
[7] Δεν είναι τυχαίο που ορισμένες νεοναζιστικές οργανώσεις θεωρούν τον αναρχικό Νετσάγιεφ ως πρόδρομο του Εθνικοσοσιαλισμού.
[8] Φώτης Τερζάκης. Δικαιωματισμός, η γεροντική αρρώστια των κοινωνικών κινημάτων. Πανοπτικόν τεύχος 23. Απρίλιος 2018.
[9] Δημήτρης Μαρκόπουλος. Στη δίνη του περιθωρίου. Σχόλια πάνω σε ορισμένες παθογένειες του εγχώριου ελευθεριακού χώρου. Πρόταγμα. τεύχος 9. Ιούλιος 2016. Απόσπασμα από το άρθρο: https://protagma.wordpress.com/2016/08/09/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%AD%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B3%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B5/
Δυο φιλόσοφοι και ένας στρατιωτικός ήρωας. Νίκος Εγγονόπουλος 1951
Κουτσομύλι 